BEDRİ KARAYAĞMURLAR ( Kent )

Sokaklarım

geçtiğim yolların tozu avuçlarımda
yüzümde iki kesik,
dizimde kanayan yara 
bir su akar önüm sıra
kirletir arınırım 
üstümde hayat kokusu

kiralık odalara ısınamadan eskidi yüzüm
emanetti özgürlüğe evsiz çocuklar 
ama kentin haritasını ben çizdim
tutup çekince erkenci sabahlar 
titrettim camları ürküttüm tahta kapıları 
kayda geçmemiş kıtalardı sokaklar 

balıklar geçerdi oysa keçeleşmiş saçlarımdan
yakaladığım kuşlar kanadım
kerkenez yavruları çırpınırdı saçak altlarında
kovanlarını dağıttığım arılar çiçek açardı düşlerimde
çocukluğumdu dağıtılmış yeni başlangıçlarda
direnemedim karıştım koşarak günün çığlığına
nasılsa bir sokak daha vardı bulutların arkasında

yılkı atları fırtına taşırdı
sakladığım yırtık defterlerimde
siz neredeyseniz uzak istasyonlara kaçardı aklım
ıslığımda trenler yanardı
ihlal ettiğim bütün yasakları 
yazardı güncelerde yasalar
hep yün eğirirdi kadınlar evleri sırtlarında
aman zaman bükülmesin diyedir çocuklar
eskimesin sokaklar 

tenhaya düşerse sokaklar çocuk ağlamaları
yankılanır sıvasız yüreklerinde denize inenlerin
evse ev çocuksa çocuk ah şu kediler ve balık kokusu 
bir de erken çekilmesi perdelerin

kaldırımların ezik aralıkları yankılar
yumurta topuk piçlerin gözleri eğilir
kızların etekleri iki parmak aşağıya çekiştirilir
gece işte koyu mavi örtüsünü gecikse keşke çatılara
serin yalnızlıklar başlanır duvar diplerinde
aç kediler, uyuz köpekler, 
biter ansızın sesi kesilmiş sokaklar 

ah akşam getirme yıldızlarını 
uyandığımda bir kiralık sokak daha 
uzun yolculuklar başlar
pencereleri yabancı bir yatak yeniden
uyumak yorulmak değil miydi

bir sokak daha büyüyeceğim
fidanlar diktim avuçlarıma 
ebe sensin sabah
akşam körebe az sonra yalnızım
kimsenin bilmediği uzak bir sokakta 

Bedri Karayağmurlar

35 x 45 TUAB Portre